อาจารย์ :คุณครูชื่อคุณครูจิรดาค่ะ
สุกัญญา :ไม่ทราบว่าอาจารย์เป็นครูสอนเต้นแอโรบิคมากกี่ปีแล้วค่ะ
อาจารย์ : ประมาณ 7 ปีได้แล้วค่ะ
สุกัญญา : ทำไมอาจารย์ถึงมาเป็นครูสอนเต้นแอโรบิคอาจารย์เคยประสบปัญญาหาเกี่ยวกับสุขภาพร่างกายของตัวเองหรือเปล่าค่ะ
อาจารย์ : ใช่ค่ะตัวครูเองเคยมีโรคประจำตัวคือเป็นกรดไหลย้อนทานยามาก็เยอะแต่ไม่เคยหายขาดเลยจนครูได้มาเจอกิจกรรมเต้นแอโรบิค ครูเลยไปลองเต้น พอเต้นแอโรบิกออกกำลังกายไปเรื่อยๆเหมือนโรคที่ครูเป็นมันหายไปเอง
สุกัญญา : เป็นเหมือนว่าการเต้นแอโรบิคเป็นการบำบัดสุขภาพไปในตัวเลย
อาจารย์ : ใช่ค่ะพอครูเห็นว่ามันดีขึ้นมันมีประโยชน์ครูเลยอยากที่จะนำมาเผยแพร่อยากให้คนไทยหันมาใส่ใจสุขภาพออกกำลังมากยิ่งขึ้นจึงตัดสินใจที่จะมาเป็นวิทยากรสอนเต้นแอโรบิค
สุกัญญา : ใช่ค่ะยิ่งวัยรุ่นไทยสมัยนี้ไม่ค่อยชอบออกกำลังกายแต่กับหันไปทานยาลดความอ้วนเพราะคิดว่าเป็นวิธีที่ง่ายและสบายอาจารย์มีความคิดเห็นอย่างไรบ้างค่ะ
อาจารย์ : ใช่เลยการไปพึ่งยาลดความอ้วนย่อมไม่ส่งผลดีแน่นอน คือ จะทำให้เราเสียสุขภาพจิตและทำให้ร่างกายไม่แข็งแรงและทำให้สินเปลืองเงิน ถ้าไม่มีเวลาจริงก็สามารถไปออกกกำลังกายที่ฟิตเนตหรือถ้ามีเวลาก็ไปออกกำลังการตามหมู่บ้านหรือชุมชนที่ใกล้เคียงจะดีมากกว่าค่ะ
สุกัญญา : ใช่ค่ะในตัวหนูเองก็เคยทานยาลดความอ้วนถึงขั้นเกิดอาการแพ้ ใจสั่นเบลอๆจนหนูได้มาลองออกกำลังกายด้วยวิธีการเต้นแอโรบิครู้สึกว่ามันดีต่อสุขภาพร่างกายมากเลยช่วยให้ร่างกายแข็งแรง
ดีกว่าที่หนูไปทานยาลดความอ้วนแล้วมานั่งใจสั่นเหมือนคนโรคจิต
อาจารย์มีข้อเสนอแนะอะไรที่จะฝากไปถึงวัยรุ่นไทยสมัยนี้และเชิญชวนคนไทยหันมาออกกำลังกายมากยิ่งขึ้นใส่ใจสุขภาพมากยิ่งขึ้นไมค่ะ
อาจารย์: ครูก็อยากจะแนะนำว่าสุขภาพมันหาซื้อกันไม่ได้มันขึ้นอยู่ที่ตัวเอง การปฏิบัติด้วยตัวเองและการมีวินัยต่อตัวเองมากแค่ไหนครูอยากเห็นคนไทยหันมาออกกำลังกายให้มากยิ่งขึ้นน่ะค่ะ
สุกัญญา: สำหรับวันนี้ก็ต้องขอขอบคุณอาจารย์จิรดาที่มาให้ความรู้ดีๆเกี่ยวกับการเต้นแอโรบิคสำหรับวันนี้ต้องขอลาไปก่อน
สวัสดีค่ะ
แอโรบิกแดนซ์ by สุกัญญา ถวิล is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Thailand License.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น